วันศุกร์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

วิวิธภาษา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่2 เรื่องเมื่อแพะกลายเป็นสุนัข





เมื่อแพะกลายเป็นสุนัข
ในการรับสาร  ไม่ว่าจะฟังหรืออ่าน
ผู้รับสารต้องพิจารณาให้รอบคอบก่อนว่า  ข้อความที่ฟังหรืออ่านนั้น
สมเหตุสมผลหรือไม่
เมื่อมีผู้โน้มน้าวหรือชักชวนให้ทำสิ่งใดหรือไม่ให้ทำสิ่งใด
จะต้องรู้จักวิธีหลีกเลี่ยงปฏิเสธ
เมื่อพบว่าการโน้มน้าวใจนั้นไม่ถูกต้อง


เมื่อแพะกลายเป็นสุนัข
ใจหนึ่งก็อยากจะซื้อ ใจหนึ่งก็เสียดายเงิน คำรำพึงของใครคนหนึ่ง
ขณะที่เดินดูสินค้าอาจทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าคนเรานั้นมีสองใจ แท้ที่จริงใจ ในที่นี้คือ
ความคิด คนเราคิดได้หลายอย่าง ถึงได้มีสำนวนว่า หลายใจ ขึ้นมา คนที่เปลี่ยนใจคือ
คนที่เปลี่ยนความคิด ซึ่งไม่ใช่เรื่องเสียหาย ถ้าเปลี่ยนแล้วดีขึ้น แต่ถ้าเปลี่ยนบ่อยๆจน
ไม่อยู่กับร่องกับรอย ก็คงไม่มีทางรู้ว่าเปลี่ยนแล้วจะดีหรือไม่ดี  กลายเป็นคน ใจโลเลเหมือนไม้หลักปักเลนเอนไปมา คนที่เชื่อคนอื่นง่ายๆ โดยไม่ยั้งคิด ท่านว่าเป็นคน ใจเบา ราวกับ พกนุ่น ถ้าเชื่อง่าย ยินยอมง่ายๆ ให้เขาหลอกไปในทางมิดีมิร้าย คงต้องเรียกว่า ใจง่าย ส่วนคนที่ไม่เชื่อใครง่ายๆ ท่านว่าเป็นคน ใจหนักแน่นเหมือน พกหิน  ทีเดียว
แต่ก็ยังไม่แน่นัก ถึงจะใจหนักแน่นเหมือนดังที่หม่อมเจ้าอิศรญาณทรงนิพนธ์ไว้ในสุภาษิตอิศรญาณ ว่า อันเสาหินแปดศอกตอกเป็นหลัก แต่วรรคต่อมาท่านว่า ไปมาผลักบ่อยเข้าเสายังไหว สิ่งที่ผลักมานั้น ก็คือสิ่งที่เร้าหรือโน้มน้าวใจให้เห็นประโยชน์ที่น่าจะได้รับ ถ้าได้ยินหนึ่งครั้งสองครั้งก็ยังมี ใจหนักแน่น อยู่ได้แต่ถ้ามากรอกหูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็คงไหวไปมาแรงชักจูง การโฆษณาสินค้า ที่เซ้าซี้เราอยู่ทุกวันนี้ก็ใช่หลักเดียวกันมนุษย์มีความต้องการขั้นพื้นฐานที่ผลักดันให้คิด เชื่อ และทำสิ่งต่างๆตามความต้องการความหิวผลักดันให้มนุษย์ออกไปแสวงหาอาหาร ความต้องการ
อยู่เป็นหมู่คณะผลักดันให้มนุษย์ทำตัวให้เหมือนคนอื่นๆ  เป็นต้น คำชักชวนด้วยการโน้มน้าวใจ ว่าถ้าทำเช่นนั้นเช่นนี้แล้ว จะได้ประโยชน์หรือไม่เสียประโยชน์จึงกระทบใจมนุษย์ได้ดี
 ชายหกคนในนิทานเรื่อง หนึ่งในปัญจตันตระเห็นทีจะรู้หลักนี้ดี จึงโน้มน้าวใจพราหมณ์ผู้หนึ่งหลงเชื่อว่ากำลังแบกสุนัข นิทานเล่าว่าพราหมณ์จะทำพิธีบูชายัญจึงไปหาซื้อแพะมาตัวหนึ่ง ขณะที่แบกแพะกลับบ้าน  ชายหกคนเห็นเข้าก็คิดจะหลอกเอาแพะจากพราหมณ์ คนแรกยืนดักหน้าพราหมณ์แล้วทักว่าจะแบกสุนัขไปไหนพราหมณ์นึกขันตอบว่า สุนัขที่ไหนกัน แพะแท้ๆ เดินต่อไปอีกไม่กี่ก้าว ชายคนที่สองก็เข้ามาทักด้วยคำถามคล้ายๆกัน   พราหมณ์ไม่ขัน และยังตอบเหมือนเดิม ไปอีกหน่อยพบชายคนที่สาม ถามอีกแล้ว คราวนี้พราหมณ์ชักลังเลวางแพะลงดูให้แน่อีกที 
ครั้นเห็นว่ายังเป็นแพะตัวเดิมที่ซื้อมา ก็แบกขึ้นบ่าเดินต่อไป 
สักพักชายคนที่สี่เดินเข้ามาหาถามว่า จะเอาสุนัขไปทำอะไร พราหมณ์ตอบว่านี่มันแพะนะจะเอาไปบูชายัญ   ชายคนนั้นหัวเราะ แล้วยืนยันว่าเห็นๆอยู่ ว่าเป็นสุนัขแท้ๆ พราหมณ์ไม่ค่อยสบายใจเดินต่อมาพบชายคนที่ห้า และต่อมาอีกก็พบชายคนที่หกทักถามเหมือนกันอีกแล้ว หรือว่าแพะตัวนี้จะเป็นปีศาจ ถึงได้กลายร่างเป็นสุนัขให้ใครเห็นได้ ถ้าเราขืนแบกมันต่อไป กว่าจะถึงบ้าน มันก็คงแผลงฤทธิ์ทำร้ายเราแน่ๆ คิดแล้วพราหมณ์ก็โยนแพะทิ้งแล้ววิ่งตัวเปล่ากลับบ้าน ชายทั้งหกคนจึงจับแพะไปเชือดกินกัน
วิธีการของชายทั้งหกคน คือโน้มน้าวใจพราหมณ์ให้เปลี่ยนความคิดและ
เปลี่ยนการกระทำ คือคิดว่าสิ่งที่แบกมาไมใช่แพะ และเลิกแบกต่อไป แต่เป็นการโน้มน้าวใจที่แฝงเจตนาไม่ดี ชักจูงให้เขาทำเพื่อประโยชน์ของตนฝ่ายเดียว จึงเป็นการชักจูงทำนองเดียวกับการโฆษณาชวนเชื่อ คนที่จะตกเป็นเหยื่อของการโน้มน้าวใจในลักษณะนี้ได้ง่ายๆก็คือ "คนที่ขาดวิจารณญาณ" หลักความเชื่อในกาลามสูตรจึงสอนไว้ข้อหนึ่งว่า "อย่าถือโดยตรึกตามอาการ"ซึ่งสมเด็จพระมหาสมณะเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส  ทรงอธิบายไว้ว่า  หมายถึง"การได้ฟังเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่ผู้ใดผู้หนึ่งพูดแล้ว ยังไม่ทราบว่าเป็นอย่างไร แต่คิดเห็น
ว่า ถ้าเราถืออย่างนี้จะดีกว่า แล้วเชื่อถือตามความคิดเห็นนั้น อย่างนี้เรียกว่า ถือโดย
ตรึกตามอาการ"




ข้อคิดจากเรื่องการใช้วิจารณญานในการรับสารโน้มน้าวใจ


1. การวิเคราะห์ผู้อ่าน ผู้เขียนจะต้องวิเคราะห์ผู้อ่านว่า มีลักษณะอย่างไร เช่น เพศ วัย การศึกษา อาชีพ ฐานะทางเศรษฐกิจ ฐานะทางสังคม และค่านิยม เป็นต้น การวิเคราะห์ผู้อ่านจะช่วย ให้ผู้เขียนสามารถกำหนด เนื้อหาและกลวิธีการนำเสนอได้อย่างเหมาะสม

2. การใช้หลักจิตวิทยา ผู้เขียนจะต้องอาศัยหลักจิตวิทยาในการเขียนโน้มน้าวใจเป็นอย่างมาก เนื่องจากผู้เขียนต้องทำความเข้าใจธรรมชาติ ความสนใจ และความต้องการของผู้อ่าน ว่าน่าจะเป็น ไปในทิศทางใด แล้วจึงนำมาเป็นประโยชน์ในการเขียนโน้มน้าวใจต่อไป







กาลามสูตร

               สาเหตุที่ทำให้พระพุทธเจ้าต้องสอนเรื่องกาลามสูตรนั้น ต้นตอไม่ได้แตกต่างจากสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในยุคนี้เลย นี่คือข้อความที่อยู่ในพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๐ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๒ อังคุตรนิกาย (คัดลอกมาจากพระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐที่อยู่ในอินเทอร์เน็ต)

    ครั้งนั้น พระพุทธเจ้าพร้อมสาวกกลุ่มใหญ่กำลังเสด็จผ่านไปยังแคว้นโกศล ผ่านไปยังนิคมของชาวกาลามะที่อยู่เมืองเกสปุตตะ ชาวเมืองกาลามะได้ยินกิตติศัพท์ของพระสมณโคดมมาก่อน[2] ว่าท่านเป็นพระอรหันต์ที่หลุดพ้นจากกิเลสแล้ว สามารถจำแนกธรรมสั่งสอนทั้งเทวดาและมนุษย์ให้รู้ตาม และคำสอนของท่านก็ไพเราะทั้งเบื้องต้น ท่ามกลาง และที่สุด ชาวกาลามะจึงเห็นสมควรที่จะเข้าไปกราบคารวะพระพุทธเจ้า นั่งอันที่ควรและตั้งคำถามต่อพระบรมศาสดาว่า

               “พระเจ้าข้า มีสมณพราหมณ์พวกหนึ่งมายังเกสปุตตนิคม สมณพราหมณ์พวกนั้น พูดประกาศแต่เฉพาะวาทะของตัวเท่านั้น ส่วนวาทะของผู้อื่นช่วยกันกระทบกระเทียบ ดูหมิ่น พูดกด ทำให้ไม่น่าเชื่อ พระเจ้าข้า มีสมณพราหมณ์อีกพวกหนึ่งมายังเกสปุตตนิคม ถึงพราหมณ์พวกนั้น ก็พูดประกาศแต่เฉพาะวาทะของตนเท่านั้น ส่วนวาทะของผู้อื่นช่วยกันกระทบกระเทียบ ดูหมิ่น พูดกด ทำให้ไม่น่าเชื่อ พระเจ้าข้า พวกข้าพระองค์ยังมีความเคลือบแคลงสงสัยในสมณพราหมณ์เหล่านั้นอยู่ทีเดียวว่า ท่านสมณพราหมณ์เหล่านั้น ใครพูดจริง ใครพูดเท็จ

  คุณเห็นหรือไม่ว่า สิ่งที่ชาวกาลามะพูดนั้นเหมือนกับสิ่งที่กำลังเกิดในทุกวันนี้ อย่างไรก็อย่างนั้นเลย พระพุทธเจ้าจึงตรัสตอบว่า

               “ดูกรกาลามชนทั้งหลาย ก็ควรแล้วที่ท่านทั้งหลายจะเคลือบแคลงสงสัย และท่านทั้งหลายเกิดความเคลือบแคลงสงสัยในฐานะที่ควรแล้ว มาเถิดท่านทั้งหลาย ท่านทั้งหลาย  

1.      อย่าได้ยึดถือตามถ้อยคำที่ได้ยินได้ฟังมา

2.      อย่าได้ยึดถือตามถ้อยคำสืบๆ กันมา

3.      อย่าได้ยึดถือโดยตื่นข่าวว่าได้ยินอย่างนี้

4.      อย่าได้ยึดถือโดยอ้างตำรา

5.      อย่าได้ยึดถือโดยเดาเอาเอง

6.      อย่าได้ยึดถือโดยคาดคะเน

7.      อย่าได้ยึดถือโดยความตรึกตามอาการ

8.      อย่าได้ยึดถือโดยชอบใจว่าต้องกันกับทิฐิของตัว

9.      อย่าได้ยึดถือโดยเชื่อว่าผู้พูดสมควรจะเชื่อได้

10.  อย่าได้ยึดถือโดยความนับถือว่าสมณะนี้เป็นครูของเรา

               เมื่อใด ท่านทั้งหลายพึงรู้ด้วยตนเองว่า ธรรมเหล่านี้เป็นอกุศล ธรรมเหล่านี้มีโทษ ธรรมเหล่านี้ผู้รู้ติเตียน ธรรมเหล่านี้ใครสมาทานให้บริบูรณ์แล้วเป็นไปเพื่อสิ่งไม่เป็นประโยชน์ เพื่อทุกข์เมื่อนั้น ท่านทั้งหลายควรละธรรมเหล่านั้นเสีย

                ที่จริงแล้ว คำสอนในกาลามสูตรมีความยาวพอสมควรทีเดียว เนื้อหาเป็น เหมือนกับการถามตอบระหว่างชาวกาลามะกับพระบรมศาสดา แต่ยุคนี้มักยกตัดตอนแต่เรื่องอย่าปลงใจเชื่อโน่นนี่ ๑๐ ข้อเท่านั้น และไม่ได้วิเคราะห์ให้ลึกซึ้งว่าคำสอนนี้ยังเหมาะกับยุคสมัยหรือไม่




หลักกาลามาสูตรทั้ง 10 ข้อดังกล่าว อธิบายเพื่อเป็นแนวทางดังนี้

1.  อย่าเชื่อ เพราะได้ฟังตามกันมา     อย่าเชื่อการได้ยินผู้ใดบอกเล่าเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่มีผู้บอกต่อๆกันมา

2. อย่าเชื่อถือ โดยลำดับสืบๆกันมา   อย่านิยม ตามบรรพบุรุษของตน

3. อย่าเชื่อถือ โดยตื่นข่าวเล่าลือ     อย่าเชื่อคนเป็นอันมาก เขาตื่นเต้นนับถืออะไรกัน ก็พลอยตื่นเต้นนับถือไปตามเขาบ้าง

4. อย่าเชื่อถือ  โดยการอ้างตำราหรือคัมภีร์ อย่าเชื่อตำรับตำราใดๆที่เขียนเรื่องราว

 5. อย่าเชื่อถือ โดยการกะหรือเก็งความจริงหรือนึกเดาเอาด้วยเหตุผลทางตรรก  เมื่อได้ยินเขาพูดข้อความหรือเรื่องราวใดๆ  แล้วนึกเอาในใจว่า  คงจะเป็นอย่างนี้ๆแน่ 

6. อย่าเชื่อถือ  โดยการอนุมานเอา  หรือการคาดคะเน  อย่าเชื่อถือเอาตามการคาดคะเน

 7. อย่าเชื่อถือโดยตรึกตรองอาการ  อย่าเชื่อการได้ฟังเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่ผู้ใดผู้หนึ่งพูดแล้วยังไม่ทราบว่าเป้นอย่างไร  แต่คิดเห็นว่า  ถ้าเราถืออย่างนี้จะดีกว่า 

8. อย่าเชื่อถือโดยคิดว่าถูกต้องตรงกับลัทธิ  ความเห็นของตน  ลัทธิของตนเคยถือมาอย่างไรเมื่อมีผู้ใดผู้หนึ่งมาผู้เรื่องใดเรื่องหนึ่งถูกต้องตรงกับลัทธิความเชื่อถือของตนดั้งเดิม  ก็ชอบใจ  พอใจ  แล้วเชื่อตาม  ถือตาม อย่างนี้เรียกว่า  เชื่อถือเพราะเชื่อใจว่า ถูกกันลัทธิของตน

9. อย่าเชื่อถือ  โดยเห็นว่า ผู้พูดควรเชื่อถือได้  การได้ฟังเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่ผู้ใดพูดแล้วเห็นว่า  ท่านผู้พูดนี้  ท่านเป็นคนมีสติปัญญาทั้งได้เล่าเรียนศึกษามามาก 

10. อย่าเชื่อถือ  โดยคิดว่าสมณะผู้นี้  หรือครูคนนี้เป็นครู เป็นอาจารย์ของเรา  เมื่ออุปัชฌาย์ก็ดี  อาจารย์ก็ดี  สั่งสอนเรา  อบรมเรา  โดยคิดว่าบุคคลผู้นี้เป็นครู-เป็นอาจารย์ของเรา



คิดตรอง  ลองทำดู



๑. นำคำต่อไปนี้ไปเเต่งเป็นข้อควา้มหรือเรื่องราวที่เเสดงความหมายของคำนั้นให้ถูกต้องเเละชัดเจน

       

          ๑)  ชักชวน    ชักจูง    ชวนเชื่อ    เชิญชวน


        )  ใจง่าย    ใจเบา     หลายใจ    สองใจ


๒. บอกความหมายของถ้อยคำเเละสำนวนต่อไปนี้  บอกด้วยว่าใช้ในกรณีใด  เเล้วนำไปเเต่งเป็นประโยค

         พกนุ้น    พกหิน    ไม้หลักปักเลน

         

         อย่าถือโดยตรึกตามอาการ



         อันเสาหินเเปดศอกตอกเป็นหลัก  ไปมาผลักบ่อยเข้าเสายังไหว


       ๓.  ประโยคที่ว่า  "ใจหนึ่งก็อยากจะซื้อ  ใจหนึ่งก็เสียดายเงิน"  ในเรื่องที่อ่านมีความหมายที่ตรงกับสำนวนไทยว่าอย่างไร
           ๔.  ร่วมกันพิจารณาว่าหากตนเป็นพราหมณ์เเละต้องพบกับชายเจ้าเล่ห์ทั้ง ๖ คนจะคิดเเก้ปัญหาอย่างไร

          ๕.เเบ่งกลุ่มเลือกหัวข้อต่อไปนี้  นำไปคิดหาวิธีโน้มน้าวใจ  อาจเขียนส่งครูหรือนำไปพูดเสนอหน้าชั้นเรียน

          ๑)  ใช้ของไทย    ซื้อของไทย  ชาติไทยเจริญ



           ๒)  รักสิ่งใดไม่สำคัญเท่ารักชาติ


           ๓)  หญิงไทยรักนวลสงวนตัว


           ๔)  ผลประโยชน์ส่วนรวมต้องมาก่อนส่วนตัว


            ๕)  เด็กไทยร่วมใจต้านยาเสพติด
      

             ๖)  สุขภาพดี  ไม่มีขาย  อยากได้ต้องทำเอง



             ๗)  เด็กไทยลดหวาน  รับประทานผัก  รักออกกำลังกาย
               




เพิ่ม     เสริมสาระ

1แบ่งกลุ่มแข่งขันหาสำนวนที่มีคำว่าใจ”  อยู่ด้วย  กลุ่มใดหาได้มากกว่าเป็นผู้ชนะ  และช่วยกันรวบรวมสำนวนที่ทุกกลุ่มเสนอพร้อมทั้งหาความหมายแล้วนำไปติดที่ป้ายนิเทศของห้องเรียนเพื่อให้เพื่อนๆ  ได้เรียนรู้ร่วมกัน

2แบ่งกลุ่มศึกษาความรู้ตามหัวข้อที่กำหนดจากนิทานอีสป   นิทานชาดก  นิทานพื้นบ้านที่มีคติสอนใจ   จัดทำเป็นหนังสือ    หนังสือการ์ตูน   หรือบทความเวียนกันอ่าน

1)การผูกมิตร

2)การขาดความยั้งคิด

3)การสูญลาภ


แบบทดสอบก่อนเรียน-หลังเรียน
กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒
จากบทเรียนภาษาไทย วิวิธภาษา เรื่องเมื่อแพะกลายเป็นสุนัข
JJJJJJ
คำสั่ง  ให้เลือกคำตอบที่ถูกต้องที่สุดเพียงคำตอบเดียว
1.          เรื่องเมื่อแพะกลายเป็นสุนัขเป็นนิทานที่นำมาจากนิทานอะไร
                               ก.      นิทานวานบอก
                               ข.      นิทานอีสป
                               ค.      นิทานพื้นบ้าน
                               ง.       นิทานอินเดีย
                 2.      .      เรื่องเมื่อแพะกลายเป็นสุนัขใครเป็นผู้แต่ง
                             ก.      ผอ. สุพัฒน์
                             ข.      กระทรวงศึกษาธิการ
                             ค.      นายกยิ่งลักษ์
                             ง.       ดร.กุสุมา
                 3.            นิทานปํญจตันตระเป็นนิทานที่แต่งขึ้นมาแล้วกี่ปี
                            ก.      1500ปี
                            ข.      1222ปี
                            ค.      1588ปี
                            ง.       1485ปี
                4.             มีชายกี่คนที่หลอกเอาแพะจากพราหมณ์
                           ก.      5คน
                           ข.      3คน
                           ค.      6คน
                           ง.       4คน       
                5.             วรรณนากาลามสูตรมีข้อห้ามกี่ข้อ
                           ก.      12ข้อ
                           ข.      10ข้อ
                           ค.      15ข้อ
                           ง.       13ข้อ
               6.             ใครเป็นคนนิพนธ์วรรณนากาลามสูตร
                           ก.      สมเด็จพระมหาสมณเจ้า
                           ข.      พระเจ้าตากสินมหาราช
                           ค.      พระพุทธเจ้า
                           ง.       พระยาวชิยาน
               7.            ปุจฉา  แปลว่าอะไร
                           ก.      คำถาม
                           ข.      คำตอบ
                           ค.      ไม่มีข้อถูก
                           ง.       ถูกทุกข้อ
                8.          พราหมณ์จะนำแพะไปทำอะไร      
                           ก.      ไปทำอาหาร
                           ข.      ไปบูชายัญ
                           ค.      ไปเลี้ยง
                           ง.       ไปขาย   
               9.             ภาษาโน้มน้าวใจต้องใช้ภาษาเชิงอะไร         
                          ก.      เชิงขอร้อง
                          ข.      เชิงวิงวอน
                          ค.      เชิงเร้าใจ
                          ง.       ถูกทุกข้อ
                                             10.      “พวกเธอควรกินผลไม้และดื่มน้ำมากๆถ้าอยากให้ผิวพรรณผ่องใส”  เป็นภาษาโน้มน้าวใจใน                                     ข้อใด
                         ก.      เชิงขอร้อง
                         ข.      เชิงวิงวอน
                         ค.      เชิงเร้าใจ
                          ง.       เชิงเสนอแนะ
               11.      หม่อมเจ้าอิศรญาณทรงนิพนธ์สุภาษิตอิศรญาณตามข้อใด
                         ก.      อันเสาหินแปดศอกตอกเป็นหลักแต่ถ้าไปมาผลักเสายังไหว
                         ข.      อันเสาใหญ่ตอกไว้ผลักไปมาเสายังไหว
                         ค.      อันเสาเล็กตอกไว้ผลักไปมาเสายังไหว
                         ง.       อันเสาหินแปดศอกตอกเป็นผืนแต่ถ้าไปมาผลักเสายังไหว
              12.      นิทานวานบอกเป็นเล่มที่เท่าใดของดร.กุสุมา
                        ก.      เล่มที่1
                        ข.      เล่มที่2
                        ค.      เล่มที่3
                        ง.       เล่มที่4
               13.      วิสัชนา  แปลว่าอะไร
                        ก.      คำถาม
                        ข.      คำตอบ
                        ค.      ไม่มีข้อถูก
                        ง.       ถูกทุกข้อ
               14.      นิทานปํญจตันตระเป็นนิทานที่แต่งขึ้นมาแล้วกี่ภาษา
                       ก.      40ภาษา
                       ข.      50ภาษา
                       ค.      60ภาษา
                       ง.       70ภาษา
                15.     “ไม่ควรใช้สำหรับคนบางกลุ่ม”  เป็นกลวิธีโน้มน้าวใจข้อใด
                      ก.      ให้ข้อมูลแต่ด้านดี  ไม่พูดถึงด้านเสีย
                      ข.      แสดงให้เห็นทางเลือก
                      ค.      แสดงเหตุผลที่หนักแน่น

                      ง.       ทำให้เกิดความรู้สึกร่วมกัน













3 ความคิดเห็น:

  1. อยากรู้อะว่า พราหมณ์ และ ชายทั้ง 6 คน มีพฤติกรรมเป็นอย่างไร

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. พราหมณ์​เป็นคนใจเบาและชายที้ง6คนก็เป็นคนโน้น​น้าวให้พราหมณ์​เชื่อว่าแพะคือสุนัข

      ลบ
  2. คิดตรอง ลอง​ทำ​ดู​ข้อ1ใหญ่กับข้อ2ใหญ่​ทำยังไงค่ะ

    ตอบลบ

comment